Η Παναγούδα*
Με αφορμή ερώτηση φίλων για την Παναγούδα, παραθέτουμε λίγες σειρές από δημοσίευμα στο περιοδικό “Απόστολος Παύλος” (τεύχος της 15ης Σεπτ. 1929), που εξέδιδε ο Μητροπολίτης Καβάλας Χρυσόστομος: “Μετά πάσης επισημότητος και εν συρροή πλήθους προσκυνητών ετελέσθησαν τη Κυριακή 8η του ενεστώτος μηνός τα εγκαίνια του εν τη εξοχική της Καβάλλας θέσει της Καλαμίτσας κειμένου πανσέπτου Ναού των Γενεθλίων της Θεοτόκου, του επιλεγομένου της Παναγούδας”.
Από το δημοσίευμα μαθαίνουμε ότι η Παναγούδα οικοδομήθηκε με προσωπικές δαπάνες του τότε Δημάρχου Καβάλας Κλεάνθη Τερμεντζή. Κατά την τελετή ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος προσεφώνησε με συγκινητικά λόγια τον κτήτορα, εξήρε την πράξη του και του επέδωσε “αρχιερατικόν πιττάκιον επί μεμβράνης”. Ευχαριστήριο ψήφισμα, επίσης σε μεμβράνη, επιδόθηκε και από τους επιτρόπους του Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής, στην ενορία του οποίου ανήκε η Παναγούδα. Στη συνέχεια εψάλη παράκληση υπέρ της οικογένειας του δωρητή. “Καθ’ όλην την ημέραν και μέχρι βαθείας νυκτός πλήθος προσκυνητών επεσκέφθησαν την ιεράν ταύτην Εκκλησίαν, την οποίαν δικαίως τιμά και ευλαβείται ο παρ’ ημίν χριστιανικός κόσμος, ως εκτισμένην εν τη θέσει εν η κατά την αρχαιότητα υφίστατο Ναός και προσκύνημα και αγίασμα”.
Πράγματι, κατά μία παράδοση, η Παναγούδα κτίστηκε πάνω στα ερείπια παλιάς βυζαντινής εκκλησίας, της Παναγίας Καλαμούς – Καλαμωτίσσης – Καλαμίτσας. Το όνομα "Καλαμίτσα" -πάλι κατά την παράδοση- προήλθε από εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε με θαυματουργικό τρόπο μέσα σε καλάμια. Στα χρόνια της Εικονομαχίας (8ο-9ο αι.) μοναχοί από την Κωνσταντινούπολη διέσωσαν την εικόνα, τη μετέφεραν εδώ και στη συνέχεια έφτιαξαν το Μοναστήρι της Καλαμούς στην Ξάνθη.
Σε χρονογράφημα του "Κήρυκα", του Αυγούστου 1929, αναφέρεται: “Το εξωκλησσάκι αυτό της Παναγίας θεωρείται από τους ευσεβείς και ως θαυματουργόν. Ένα σωρό θρύλοι και παραδόσεις υπάρχουν σχετικές. Σήμερα, όσοι διαβαίνουν από εκεί στέκουν και προσκυνούν, πίνουν από το νερό που αναβλύζει κάτω, από το υπόγειο της εκκλησίας, που το αποκαλούν αγίασμα και αφήνουν στο χαμόκλαδα κάτι από το ρουχισμό τους -μια κλωστή, ένα πανάκι, ένα κουρέλι- σύμφωνα με το έθιμο που επικρατεί στον κόσμο των πιστών”.
Σε χρονογράφημα του "Κήρυκα", του Αυγούστου 1929, αναφέρεται: “Το εξωκλησσάκι αυτό της Παναγίας θεωρείται από τους ευσεβείς και ως θαυματουργόν. Ένα σωρό θρύλοι και παραδόσεις υπάρχουν σχετικές. Σήμερα, όσοι διαβαίνουν από εκεί στέκουν και προσκυνούν, πίνουν από το νερό που αναβλύζει κάτω, από το υπόγειο της εκκλησίας, που το αποκαλούν αγίασμα και αφήνουν στο χαμόκλαδα κάτι από το ρουχισμό τους -μια κλωστή, ένα πανάκι, ένα κουρέλι- σύμφωνα με το έθιμο που επικρατεί στον κόσμο των πιστών”.
*Αναρτήθηκε στο FB στις 28 Δεκεμβρίου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου