Από το Ούλαγατς της Καππαδοκίας στην Καβάλα

 Από το Ούλαγατς της Καππαδοκίας στην Καβάλα

(ανάρτηση στο FB, 14 Μαΐου 2022)*

«Έβγαινε ο Αύγουστος [1924], μέρα Παρασκευή ήτανε, που μπήκαμε στους αραμπάδες και όλο το Ουλαγάτς[1] άδειασε από τους χριστιανούς. Λίγα πράγματα πήραμε μαζί μας. Κάτι ρούχα, κανένα χαλί, λίγα μπακιρικά, στρώματα και τέτοια. Μπόγους τα κάναμε. Χρήματα δεν άφηναν να πάρεις. Φλουριά όμως όσα είχαμε τα πήραμε. Τ’ άλλα τα δώσαμε για ένα κομμάτι ψωμί στους Τούρκους.

Εκείνοι, και μάλιστα οι Τουρκάλες, πολύ λυπήθηκαν που φεύγαμε. Έκλαιγαν μαζί μας και ως τους αραμπάδες που ανεβαίναμε έρχονταν από πίσω μας και μας αγκαλιάζανε και μας φιλούσανε. “Να ξανάρθετε”, λέγανε. “Εμείς άλλους δε θέλουμε. Εσείς είστε δικοί μας”.

Το πρόβλημα της ύδρευσης στους προσφυγικούς οικισμούς της επαρχίας Νέστου, δεκ. 1920

 Το πρόβλημα της ύδρευσης στους οικισμούς της επαρχίας Νέστου

(ανάρτηση στο FB, 16 Μαΐου 2022)*

«Τα κοινοτικά συμβούλια του Γιακά Χρυσουπόλεως [1] έχουσι καθήκον επιτακτικόν να ασχοληθώσι μετά σοβαρότητος και να υποδείξωσι εις το συμβούλιον του “Ταμείου των Κοινοτικών Περιουσιών” τα μαρτύρια άτινα υφίστανται οι κάτοικοι των συνοικισμών των εκ της παντελούς ελλείψεως ύδατος.

Λόγου δε γενομένου περί κοινοτικών περιουσιών των τέως εν Τουρκία τοιούτων, κρίνομεν σκόπιμον να αναφέρωμεν ότι οι 50% εναπομείνατες κάτοικοι της πάλαι ποτε ανθηροτάτης κοινότητος Νέας Εφέσου του Νομού Σμύρνης (ης η εκδικασθείσα περιουσία υποθέτομεν ότι δεν θα ήτο ελάσσων των 150.000 χρυσών τουρκικών λιρών) κατοικούσι ήδη εις τον Γιακάν Χρυσουπόλεως και έχουσι πληρέστατα δίκαιον να ζητήσωσι το μερίδιόν των, ίνα το χρησιμοποιήσωσι εις τας νέας αυτών κοινότητας.

Βίαιη έξωση προσφύγων από ανταλλάξιμη οικία [Καβάλα, Αύγ. 1924]

 

Βίαιη έξωση προσφύγων από ανταλλάξιμη οικία [Καβάλα, Αύγ. 1924]

(ανάρτηση στο FB, 17 Mαΐου 2022)

«Εκ της αλησμονήτου πατρίδος μου Σηλυβρίας της Ανατολικής Θράκης κατέφυγον μετά 100 περίπου οικογενειών εις Καβάλλαν, στεγάσας την οικογένειάν μου εν τη οικία του Οθωμανού Μεχμέτ Ζουχδή, οδός Ταχυδρομείου.[1] Μετά την ανταλλαγήν του εν λόγω Οθωμανού εστεγάσθησαν εν τη ειρημένη οικία τρεις έτεραι προσφυγικαί οικογένειαι, μία Θρακική της περιφερείας μας και δύο Μικρασιατικαί εκ των πρώτων οικογενειών του Γκιουνέν Πανόρμου, εγκαταλειψάντων τα ήμισυ μέλη των εις την μάχαιραν του Κεμάλ […].