Βίαιη έξωση προσφύγων από ανταλλάξιμη οικία [Καβάλα, Αύγ. 1924]

 

Βίαιη έξωση προσφύγων από ανταλλάξιμη οικία [Καβάλα, Αύγ. 1924]

(ανάρτηση στο FB, 17 Mαΐου 2022)

«Εκ της αλησμονήτου πατρίδος μου Σηλυβρίας της Ανατολικής Θράκης κατέφυγον μετά 100 περίπου οικογενειών εις Καβάλλαν, στεγάσας την οικογένειάν μου εν τη οικία του Οθωμανού Μεχμέτ Ζουχδή, οδός Ταχυδρομείου.[1] Μετά την ανταλλαγήν του εν λόγω Οθωμανού εστεγάσθησαν εν τη ειρημένη οικία τρεις έτεραι προσφυγικαί οικογένειαι, μία Θρακική της περιφερείας μας και δύο Μικρασιατικαί εκ των πρώτων οικογενειών του Γκιουνέν Πανόρμου, εγκαταλειψάντων τα ήμισυ μέλη των εις την μάχαιραν του Κεμάλ […].

Η ως άνω οικία, ευπρόσωπος ούσα, εγένετο κάρφος εις τους οφθαλμούς των διαφόρων εκμεταλλευτών της προσφυγικής στέγης, οίτινες υπό το πρόσχημα της εγκαταστάσεως δήθεν κρατικών υπηρεσιών απέβλεπον εις την ατομικήν κατάληψιν του οικήματος.

Τελευταίος ο Οικονομικός Έφορος Καβάλλας κ. Κ. εν τη ιδιότητί του ως προέδρου της Επιτροπής Ανταλλαγής […] εβουλήθη την βιαίαν έξωσιν των τεσσάρων προσφυγικών οικογενειών εις τας οδούς της Καβάλλας. Εισηγηθείς ότι πρόκειται περί μεταθέσεως δήθεν των οικογενειών μας εις άλλα οικήματα, καθ’ ην στιγμήν ούτε κενόν προαύλιον δεν υπάρχει εν Καβάλλα, απέσπασεν πρακτικόν της Επιτροπής προς εγκατάστασιν των Γραφείων της.

Η βιαία έξωσις και διαπόμπευσις των οικογενειών μας ανετέθη εις τον ανθυπολοχαγόν του πεζικού Α.Κ., όστις μετά 4 χωροφυλάκων προέβη εις την πρωτοφανή παραβίασιν του προσφυγικού οικογενειακού μας ασύλου. Θραύσας βαναύσως και καννιβαλικώς δι’ ογκολίθων την θύραν της οικίας μας, εισήλθεν εντός ως μαινόμενος ταύρος […], μη συγκινηθείς προ τόσου ολοφυρομένου πλήθους ανυπερασπίστων γυναικών […] και αισχρώς εξυβρίσας την προσφυγικήν μας δυστυχίαν: “Πρόσφυγες, […] βγαλμένοι μέσα από τα αχούρια, θέλετε και σπίτια να καθίσετε, αλλά εγώ είμαι ικανός να βάλω τα πτώματά σας εις ένα τσουβάλι και να τα πετάξω εις τους δρόμους”.[…]

Ένα μόνο έχω να προσθέσω, ότι η οικογένεια αύτη εγκαταλείψασα πατρίδα και ουκ ευκαταφρόνητον ανταλλάξιμον κτηματικήν περιουσίαν, ηρκέσθη εις εν μόνον δωμάτιον προσφυγικής στεγάσεως, καθ’ ην στιγμήν ο ίδιος κατέχει ολόκληρον ευπρεπές προσφυγικόν οίκημα, μετά πέντε δωματίων, μη υποκείμενος ούτε εις τον νόμον της συμπτύξεως [2] προς διευκόλυνσιν του φρικτού εν Καβάλλα προβλήματος της προσφυγικής στεγάσεως.[…]

Επιθυμώ διά της εφημερίδος υμών να εκφράσω την ευγνωμοσύνην μου […] και προς την κοινήν γνώμην του τε προσφυγικού και γηγενούς κόσμου της Καβάλλας, μετ’ αποτροπιασμού μάρτυρος γενομένου και στηλιτεύσαντος τας εκτρόπους αυτάς ενεργείας.

Χρήστος Καραμπουράνης, πρόσφυξ εκ Σηλυβρίας της Ανατ. Θράκης».

[Πηγή: Από τον Τύπο της εποχής, Αύγ. 1924 – φωτ.: Γ.Α.Κ. – Τμήμα Καβάλας]

[1] Πίσω από τα παλιά Δικαστήρια, στη σημερινή οδό Γαλλικής Δημοκρατίας.

[2] Με το “νόμο της συμπτύξεως” οι επιτροπές που είχαν συσταθεί για τον έλεγχο και τη διάθεση των αστικών μουσουλμανικών ακινήτων μπορούσαν να περιορίσουν τους ενοίκους (“διά της συμπτύξεως”) σε ένα μέρος του οικήματος και να διαθέσουν το υπόλοιπο για τη στέγαση άλλων οικογενειών. Παρόμοια ρύθμιση προβλεπόταν και για τα καταστήματα.

------------

* 1922-2022. Εκατό χρόνια Εθνικής Μνήμης [τεκμ. 19/100]