Στη Σέλιανη (σημ. Φιλίππους)

 

Στη Σέλιανη

(σημείωμα στο FB, 26 Νοεμβρίου 2016)

Πρόσφυγες στη Σέλιανη (από το αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου Φιλίππων)

  "Στην Καβάλα μείναμε μόνο 2-3 μέρες. Στην καπναποθήκη του Τσιμίνο, πίσω από τις Καμάρες. Μετά άρχισαν να μας στέλνουν στα χωριά. Η επιτροπή μας έδωσε ένα κάρο για να βολέψουμε στο ταξίδι τους ανήμπορους και τα παιδιά. Οι άλλοι κινήσαμε με τα πόδια.
        Φτάσαμε στη Σέλιανη αργά το απόγευμα. Μας υποδέχτηκαν στην είσοδο του χωριού οι Τούρκοι προύχοντες και μας καλωσόρισαν. Ο πρόεδρος έφυγε και σε λίγη ώρα ξαναφάνηκε κρατώντας από το καπίστρι ένα γάιδαρο φορτωμένο με δυο κοφίνια. Το ένα κοφίνι ήταν γεμάτο ψωμιά, το άλλο είχε φασόλια, τραχανά, τυρί, μυζήθρα, δυο ξερές κολοκύθες, ένα κιούπι τουρσί, ένα μπουκάλι λάδι, ξερά σύκα, αυγά και καμιά οκά αλάτι. Επάνω στο σαμάρι είχε ένα τσουβάλι πατάτες κι ένα μεγάλο σακούλι αλεύρι. Κράταγε κι ένα μικρό γκιούμι γεμάτο γάλα. Για τα παιδιά, είπε. Είναι βρασμένο…

Μετά από τρεις μέρες άρχιζαν να μας μοιράζουν στα σπίτια. Οι ντόπιοι υποχρεώθηκαν να ελευθερώσουν το μισό σπίτι τους και να το δώσουν σε μας. Βαρυγκόμησαν μα υπάκουσαν.

Εμείς παραξενευτήκαμε όταν ακούσαμε τους Σελιανιώτες να μιλούν ελληνικά, αυτή ήταν η γλώσσα τους. Τούρκοι, είπαμε, μουσουλμάνοι, και να μιλούν ελληνικά; Έτσι μιλάμε πάππου προς πάππου - μας είπαν. Αυτή τη γλώσσα κι αυτή τη θρησκεία μας άφησαν οι γονιοί μας κι εμείς τα τιμάμε και τα δυο"!

-----------

Στην παράσταση του Συλλόγου Μικρασιατών Καβάλας, “Προσφυγιά” (19 Αυγούστου 2015, Κάστρο Καβάλας, στο πλαίσιο του 58ου Φεστιβάλ Φιλίππων) και στην ενότητα “Οι μουσουλμάνοι της Ανταλλαγής στα χωριά της Καβάλας” είχαμε και το παραπάνω διασκευασμένο απόσπασμα από το βιβλίο του συντοπίτη Κώστα Πούλια, “Τα Μεγάλα Σημάδια”, εκδ. Κυριακίδη.

Ωραίο βιβλίο “Τα Μεγάλα σημάδια”, πήρε άλλωστε το 1ο βραβείο μυθιστορήματος στον 27ο Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Μυθοπλασία βασισμένη στην ιστορία της Σέλιανης (των σημερινών Φιλίππων), σε μνήμες και μαρτυρίες, ένα οδοιπορικό στη ζωή των απλών ανθρώπων του χωριού, των ντόπιων ελληνόφωνων μουσουλμάνων και των νέων του κατοίκων, προσφύγων από τη Θράκη και τη Μικρασία.