Ο εορτασμός της Εκατονταετηρίδας 1830-1930 στην Καβάλα

 

Ο εορτασμός της Εκατονταετηρίδας 1830-1930 στην Καβάλα

(ανάρτηση στο FB, 24 Μαΐου 2021)

 

Ο εορτασμός των 100 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 δεν πραγματοποιήθηκε το 1921, εξ αιτίας των επιπλοκών της Μικρασιατικής εκστρατείας, αλλά μετατέθηκε για το 1930. Στην Καβάλα από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 βαριά έπεφτε η σκιά της καπνικής κρίσης και της ανεργίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, ο κόσμος ήταν προβληματισμένος και ανήσυχος και αυτό περιόριζε τη διάθεσή του για τις επικείμενες εκδηλώσεις.

Η Κεντρική επιτροπή του εορτασμού και ο τοπικός Τύπος αναγνώριζαν τις μεγάλες δυσκολίες, τόνιζαν όμως την ανάγκη της πάνδημης συμμετοχής: “Τα έθνη οφείλουν να τιμούν και να λαμπρύνουν την ιστορίαν των εκ σεβασμού προς την μνήμην των προγόνων και εξ υποχρεώσεώς των προς τους επιγόνους”.

Ο λαός προσήλθε μαζικά στα δρώμενα και εόρτασε “μετά πρωτοφανούς μεγαλοπρεπείας”. Δύο εβδομάδες κράτησαν οι εορτασμοί και εκτός από τις συνήθεις τελετές περιλάμβαναν: κανονιοβολισμούς από το λόφο του Προφήτη Ηλία, φωταγώγηση της πόλης, εωθινό από τις μπάντες του Στρατού και του Δήμου και ακόμη πολλές αθλητικές συναντήσεις, γυμναστικές επιδείξεις και νυκτερινές λαμπαδηδρομίες.

Επίσης θεατρικές παραστάσεις που έδωσαν οι μαθητές της πόλης στα «Ολύμπια», με έργα του Βασίλη Ρώτα, “Να ζη το Μεσολόγγι” και του Σπυρίδωνος Περεσιάδη, “Η σκλάβα” και “Εσμέ (η Τουρκοπούλα)”. Οι παραστάσεις κέρδισαν τα εγκωμιαστικά σχόλια του κοινού και ένα μέρος από τα έσοδα διατέθηκε για τα συσσίτια των άπορων μαθητών.

Κατά το πρόγραμμα, οι εορτασμοί της Εκατονταετηρίδας θα ολοκληρώνονταν στα τέλη Μαΐου με εκδηλώσεις στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων. Ομάδα από τριάντα τρείς (33) νέους θα παρουσίαζε την αρχαία τραγωδία “Άλκηστις” του Ευριπίδη, συνοδεία ζωντανής μουσικής από ορχήστρα της πόλης.

Το ίδιο πρωινό θα διεξαγόταν “μαραθώνιος δρόμος” από το Γεντίκ μέχρι το θέατρο των Φιλίππων. Το απόγευμα θα ακολουθούσαν χοροί από “ευζώνους, Μικρασιάτας, Ποντίους Θράκας, χωρικούς κλπ. με τας τοπικάς ενδυμασίας”. Η Επιτροπή τόνιζε ότι “η εορτή αυτή θα είναι και η πλέον πανηγυρική, καθόσον θα κατέλθουν να μετάσχουν αυτής και χιλιάδες χωρικών”. Όπως φαίνεται όμως οι εκδηλώσεις του Μαΐου δεν πραγματοποιήθηκαν.

Με τον εορτασμό της Εκατονταετηρίδος ο λαός της Καβάλας, γηγενείς και πρόσφυγες, διακήρυξε την εθνική και πατριωτική του ενότητα. Όμως η επέτειος αποτέλεσε και πεδίο άσκησης πολιτικής: Στους λόγους και στα δημοσιεύματα της εποχής δε μνημονεύεται μόνο το ηρωικό πνεύμα της εθνεγερσίας, αλλά προβάλλονται και τα σύγχρονα επιτεύγματα: η υπέρβαση του εθνικού τραύματος και ο άθλος της προσφυγικής αποκατάστασης, το όραμα της ανάπτυξης και του αστικού εκσυγχρονισμού, που επιτελούνται υπό τη σοφή ηγεσία του εθνικού κυβερνήτη (Ελ. Βενιζέλου).

«Εκ της τέφρας των ερειπίων της Μικρασίας και της Ανατολικής Θράκης αναθρώσκει η νέα ελληνική αλκή ως ο μυθολογικός Φοίνιξ […]. Υπό τον Εθνικόν Κυβερνήτην οι Έλληνες υπερεντείνουν τας προσπαθείας των διά να καταστήσουν την χώραν των υπόδειγμα κράτους συγχρονισμένου, ευνομουμένου και ευημερούντος, ζώντος εν αρμονία με τους γείτονάς του. […] Το ιδανικόν υπέρ του οποίου μοχθούν οι σημερινοί Έλληνες συμπληροί εκείνο υπέρ του οποίου ύψωσεν το λάβαρον της Αγίας Λάβρας ο Παλαιών Πατρών Γερμανός».

=-=-=-=-=-=-=-=-=

Οι εορτασμοί των εθνικών επετείων

(ανάρτηση στο FB, 21 Μαρτίου 2021)

Οι εορτασμοί των εθνικών επετείων προωθούν την κοινή συλλογική μας μνήμη και μ’ αυτό τον τρόπο σφυρηλατούν και ενδυναμώνουν την εθνική μας ταυτότητα. Το περιεχόμενο του εορτασμού μεταβάλλεται ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες, αφού οι κοινωνίες προσλαμβάνουν το παρελθόν σύμφωνα με τις ανάγκες του παρόντος και τις προσδοκίες του μέλλοντος. Μπορούμε, για παράδειγμα, να κατανοήσουμε πόσο διαφορετικά πράγματα θα σήμαινε ο εορτασμός του 1821 στα χρόνια της Κατοχής ή την περίοδο των εθνικών οραμάτων της Μεγάλης Ιδέας.

Όπως μπορεί κανείς να “διαβάσει” στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της 25ης Μαρτίου 1919 και 1921, το ηρωικό πνεύμα της εθνεγερσίας περνάει σε δεύτερη μοίρα και η επέτειος αποτελεί εργαλείο για την προβολή πολιτικών και κυβερνητικών θέσεων.