Μια πρωτοβουλία των δασκάλων στα χρόνια της Οικονομικής κρίσης του 1930

 

Μια πρωτοβουλία των δασκάλων στα χρόνια της Οικονομικής κρίσης του 1930

(ανάρτηση στο FB, 6 Ιανουαρίου 2020)

Το Μάιο του 1933 το Δ.Σ. του Συλλόγου Δημοδιδασκάλων Καβάλας αναλαμβάνει μια σημαντική πρωτοβουλία για τους άπορους μαθητές και εκδίδει σχετική ανακοίνωση:

“Μέσα στο αργό ξεψύχισμα της πόλης μας, μέσα στην καθημερινή τραγωδία των δεκάδων χιλιάδων πεινασμένων που αρχίζουν να χάνουνε κι αυτήν την ελπίδα μιανής καλύτερης αύριο, εμείς οι δημοδιδάσκαλοι για λόγους σχετικούς με το επάγγελμά μας ξεχωρίζουμε τη δυστυχία του Καβαλλιώτικου παιδιού.

Ένα μεγάλο ποσοστό απ’ τις 6.000 μαθητές της πόλεώς μας κινδυνεύει. Η πείνα, η αρρώστια, η γδύμνια και η ξυπολισιά συνωμότησαν για να δώσουν στα πιο πολλά παιδάκια κορμιά καχεκτικά και σαρακοφαγωμένα. Πήραμε την απόφαση να οργανώσουμε παιδικές εξοχές για 20-30 μέρες τουλάχιστον σε μια από τις πιο όμορφες ακρογιαλιές της Πατρίδος μας”.

Στην ανακοίνωση τονίζεται πως έχουν βρεθεί οι εθελοντές δάσκαλοι και έχουν συζητηθεί και τα οργανωτικά ζητήματα, όμως η προσπάθεια προσκρούσει στις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες του Συλλόγου και των μελών του. Ο Σύλλογος κάνει έκκληση στους συμπολίτες «να δώσουνε ό,τι μπορούν για ν’  ανακουφισθούν λίγο τα δυστυχισμένα αυτά πλάσματα» και ανοίγει κατάλογο εράνων στις τοπικές εφημερίδες “Κήρυξ” και “Ταχυδρόμος”.

Στις αρχές Ιουλίου ο έρανος είχε αποφέρει μόνο 23.000 δρχ., ποσό που προήλθε κυρίως από τις δωρεές των δασκάλων. Έλαμψαν με την αδιαφορία τους οι τράπεζες, οι οργανισμοί, τα ιδρύματα και οι πλούσιοι παράγοντες της πόλης. Παρά το αποκαρδιωτικό αποτέλεσμα, στα μέσα Ιουλίου λειτούργησε η πρώτη παιδική εξοχή στο Λιμένα της Θάσου με 120 παιδιά. Απ’ ό,τι φαίνεται, οι δωρεές δεν επαρκούσαν και για δεύτερη αποστολή παιδιών. Ο τύπος επαινεί τους συμπολίτες δασκάλους και σημειώνει ότι τα παιδιά τρέφονται καλά και απολαμβάνουν τον καθαρό αέρα, το παιγνίδι και το μπάνιο στη θάλασσα.

Σημειωτέον ότι ο θεσμός των μαθητικών εξοχών δεν ήταν ακόμη διαδεδομένος, αφού το Υπουργείο Παιδείας ανέλαβε την οργάνωσή τους μόλις το 1929. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 μόλις 5.000 παιδιά στέλνονταν σε εξοχές (Βούλα και Πεντέλη στην Αττική, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο, Λάρισα, Καβάλα, Ρέθυμνο, Χανιά, Κέρκυρα). Στις περισσότερες περιπτώσεις οι εξοχές λειτουργούσαν χάρη στην υποστήριξη του Πατριωτικού Ιδρύματος, του Ερυθρού Σταυρού και τοπικών σωματείων που είχαν ως σκοπό τους την προστασία του παιδιού. Οι μοναδικές γνωστές περιπτώσεις διδασκαλικών συλλόγων που οργάνωσαν παιδικές εξοχές είναι της Καβάλας και της Λάρισας.

Φωτ.: Μαθητές σχολείου Καβάλας, τέλη δεκ. 1920 (Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού Καβάλας)