Εμβολιασμοί προσφύγων, 1923

       Εμβολιασμοί προσφύγων, 1923

(ανάρτηση στο, 29 Δεκεμβρίου 2020)

Οι συνθήκες διαβίωσης στους προσφυγικούς καταυλισμούς ευνοούσαν την ανάπτυξη μολυσματικών ασθενειών (ευλογιάς, χολέρας, τύφου κ.ά.). Για να αποτραπεί ο κίνδυνος επιδημιών, από τις αρχές του 1923 οι ελληνικές αρχές έθεσαν σε εφαρμογή μια εντατική εκστρατεία εμβολιασμών. Το Φεβρουάριο εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το πρώτο εμβολιαστικό συνεργείο της Επιτροπής Επιδημιών της Κοινωνίας των Εθνών και ξεκίνησε “τετραπλούς” ή “μικτούς” εμβολιασμούς (για ευλογιά, χολέρα, τύφο και παράτυφο). Μέχρι τα τέλη Μαρτίου είχαν εμβολιαστεί στη Θεσσαλονίκη 70.000 πρόσφυγες, όμως 40.000 “δεν προθυμοποιούντο να προσέλθωσι προς εμβολιασμόν ”.

Το Υπουργείο Υγείας και οι κατά τόπους αρχές τόνιζαν την αναγκαιότητα του γενικού εμβολιασμού και απειλούσαν τους αρνητές με διάφορα μέτρα: διαγραφή από τους καταλόγους διανομής ψωμιού, στέρηση “πάσης κυβερνητικής περιθάλψεως”, απαγόρευση μεμονωμένων ή ομαδικών μετακινήσεων και άλλους αποκλεισμούς.

Στην Καβάλα οι εμβολιασμοί άρχισαν στις 12 Απριλίου 1923. Το συνεργείο, ενισχυμένο με έναν καθηγητή της Ιατρικής από τη Θεσσαλονίκη και έξι φοιτητές του, ολοκλήρωσε το έργο του προς το τέλος του μήνα και συνέχισε στη Δράμα.

Την άνοιξη του 1923 ο εμβολιασμός έγινε υποχρεωτικός, όχι μόνο για τους πρόσφυγες αλλά και για τους εργαζόμενους σε εργοστάσια, εταιρείες υδάτων και υδραγωγεία, για το προσωπικό ξενοδοχείων, εστιατορίων και καφενείων, για όσους ήταν επιφορτισμένοι με την καθαριότητα και την υγιεινή των πόλεων, για τους στεγασμένους ή πλανόδιους πωλητές τροφίμων κ.ά.

Με τον καιρό οι αρνητές του εμβολίου περιορίστηκαν δραστικά ή υποχρεώθηκαν να συμμορφωθούν προς τις επιταγές των υγειονομικών αρχών. Έτσι οι εμβολιασμοί ολοκληρώθηκαν κανονικά, παρέχοντας ασπίδα προστασίας στον ταλαιπωρημένο γηγενή και προσφυγικό πληθυσμό της περιοχής.

Φωτ. Προσφυγάκια σε Νοσοκομείο της Καβάλας (1923), στο κτήριο του μετέπειτα Γυμνασίου ή μάλλον της Μεραρχίας (από το Δημοτικό Μουσείο Καβάλας).